maandag 5 maart 2012

`t Sophietje was niet welkom

Omdat het Sophietje al een tijdje op drie poten liep en we er maar niet achter konden komen waar dat aan lag hebben we een afspraak bij de bullenspecialist in Sleeuwijk gemaakt. Nu ligt dat heel kort in de buurt van Woudrichem en dachten we er gelijk  een leuk uitstapje van te maken. Voor ons is dat enkel zo`n 160 km rijden. In Woudrichem ligt de winkel Schering en inslag en na het herhaaldelijk lezen in het quiltnieuws wilde ik die wel eens bezoeken. Het trof want we hadden een afspraak na de middag en de winkel was open op die dag. Hiep hoy!!
Nou en ik las steeds van appelkanjers, heerlijke koffie, mooi uitzicht en 3000 stofjes en vooral van gastvrijheid. Dat leek me wel een omweggetje waard. Maar wat viel dat nou tegen, het Sophietje was niet welkom, de allerliefste bulldog van Nederland, wat zeg ik van heel de wereld, was niet welkom. Kort aangelijnd mocht zij bij hoge uitzondering even bij mijn man onder een stoel liggen. Ze is tien jaar oud, blaft niet, komt hoogsten voor een aai over haar bol en kan nog maar op drie poten staan en amper lopen. Na een tijdje vond de verkoopster dat ook eigenlijk wel. En dat ze niet van dieren houdt was het ook niet want een poes lag notabene in een quiltring op standaard te slapen. Nadat ik wat spulletjes had aangeschaft, waren de appelkanjers aan de beurt, daar had ik me de hele reis al op verheugd, dat begrijpen jullie wel. En dan dat heerlijke uitzicht na enkele uurtjes over de autoweg racen,( nou ja, we deden rustig aan) Maar dat ging niet door hoor, dat was teveel gastvrijheid, een hond onder een tafeltje in het restaurant dat konden we wel vergeten en toiletten waren dus ook niet bereikbaar. Wat viel dat tegen zeg, wat waren we teleurgesteld..Maar niet lang getreurd, ik had wat spulletjes, een leuk nieuw idee voor weer een project en dat uitzicht hebben we toen zelf gezocht door over een prachtige dijk richting Sleeuwijk te rijden Hier staat de koffie altijd klaar en zijn de toiletten  bereikbaar. Het Sophietje werd hier eens grondig gefotografeerd, geen naaldjes in de voetjes, waar ik steeds bang voor was met al mijn  patchworkjes, maar wat erger was een versleten pootje, waar niets meer aan te doen is. Een zenuw is vast komen zitten vanuit het  schoudergewricht en is afgestorven, waardoor  het pootje verlamd is, verder is er veel artrose in schouder en ellebooggewricht. Wat jammer voor het lieve Sophietje, maar met pijnstillers en veel aandacht door haar af en toe eens over het bolletje te aaien kan ze het nog wel een tijdje bij ons uithouden. Ze mag dan achter op het grasveldje, maar kan niet meer mee naar het bos.En die appelkanjers, die heb ik nog te goed.

Fijne avond nog en groetjes van Marianne

5 opmerkingen:

  1. Dag Marianne,
    Wat een spijtig nieuws voor Sophietje. Gelukkig is het niet al te ernstig en liggen er nog wel enkele jaartjes in het verschiet voor haar.
    Ik kan me inbeelden dat je minder genoten hebt van die winkel aangezien je geliefde troetel niet erg welkom was.
    Ik vind het een leuk quiltje geworden dat je op veel verschillende manieren kan gebruiken.
    Groetjes,
    Ann

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb dezelfde ervaring maar dan met de kinderen....nee woudrichem is geen leuke winkel en restaurant....
    Wel heel vervelend van haan pootje.,sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jammer voor het hondje, maar op drie poten lukt het soms nog wonderwel. En die winkel: dom eigenlijk van die mensen. Zo krijgen ze alleen maar slechte reklame door hun eigen toedoen. Maar geniet maar lekker van de aankopen.

    groeten Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Laten wij nou haast hetzelfde gedoe hebben met ons Meisje....haar achterpootjes staan stijf van de artritis en heeft ook pijnstillers en zo is ze nog vrolijk en loopt nog een klein eindje...zachiesan.....ik begrijp en laat mensen in hun waarde als ze niet van honden in hun winkel/restaurant houden en al helemaal niet zulke "lelijkers"als wij hebben...je kent die blikken wel...oh gadver een pitbulll..??!!....die bijt zo....kijk maar uit...die slijmen zo(??niet!!)...straks plast ze....wat een lelijkerd...die is zeker vals.... al heb IK de liefste hond van de wereld toevallig....lol....maar ik koop daar dan niks en blijf daar dan ook niet...mijn Meisje niet welkom dan hoef ik ook niet....gelukkig zijn er wel andere quiltwinkels en restaurants waar het wel mag.... waar ze wel welkom is....ik was bij een handwerkzaak hier op het eiland waar de verkoopsters meer bij Meisje op de grond zaten haar te aaien dan mij te helpen.....gaf helemaal niks...zo kon ik lekker snuffelen en vanalles inslaan.....het was hun schade niet...we zijn nog vaak geweest met een goed gevulde portemonnaie en met een lege weer naar huis......en een tevreden hond en vrouwtje natuurlijk....wees er niet boos om.....mijn motto..."die niet wil die heeft al"....prachtig is Sophie en haar foto ook...geniet van je aankopen en van haar.......groetjes Francien.
    P.s. ik heb de pest aan de dubbele woordcertificatie maar hier moest ik even op reageren dat begrijpen jullie zeker.....met vergrootglas lukt het misschien wel hoop ik....ga het proberen...gr. Francien.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bij ons in de winkel komen heel vaak mensen met kinderen en ook honden. De honden gedragen zich meestal beter dan sommige kinderen ;-) ik kan me ook niet voorstellen waarom een hond niet in een winkel mag, in een restaurant kan het met de hygiene te maken hebben en regels die in NL gelden, alhoewel mijn ouders hun hondje (yorkshire) ook wel eens meenemen naar hun favoriete restaurant en dan ligt de hond rustig onder tafel. Maar gelukkig heb je toch een leuke dag gehad!
    Groetjes
    Marina Fluit
    Marina's Quiltcorner, den Dolder.
    P.S. Er zit bij ons ook een hele goede dierenkliniek, daar ben ik door een aantal klanten met honden achter gekomen die hun hond brachten voor een operatie en dan de tijd moesten doorkomen!

    BeantwoordenVerwijderen